Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Στην Ελλάδα, από αρκετά χρόνια, έχει αναπτυχθεί μία πολύ έντονη δραστηριότητα στον τομέα της έρευνας και των εφαρμογών των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων για θεραπευτικούς σκοπούς. Αξίζει, λοιπόν, να κάνουμε μία σύντομη αναφορά-ανασκόπηση στις πιο χαρακτηριστικές προσπάθειες και επιτεύγματα που έχουν επιτευχθεί στον τομέα αυτόν στον Ελλαδικό χώρο, που σε πολλές περιπτώσεις κατάφεραν να βρίσκονται ακόμη και στη διεθνή επιστημονική πρωτοπορία στο θέμα αυτό.
Στη Χαλκίδα της Εύοιας, μία ομάδα επιστημόνων με την επωνυμία "Σύλλογος Ενεργειακής Συντονιστικής" και με επί κεφαλής τον Κωνσταντίνο Χαβέλα, ηλεκτρονικό και απόστρατο πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού, από πολύ καιρό έχει αναπτύξει έντονη ερευνητική δραστηριότητα, εφαρμόζοντας μία μέθοδο καταγραφής και ανάλυσης των ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων που εκπέμπει, στην υγεία και στη νόσο, ο ανθρώπινος οργανισμός. Πιο συγκεκριμένα, ο Χαβέλας και ομάδα του, αφού μελέτησε τις συχνότητες της ακτινοβολίας που εκπέμπουν ο άνθρωπος και ορισμένα είδη ζώων για περισσότερο από είκοσι χρόνια, κατάφερε να φτιάξει μία πολύ μεγάλη βάση δεδομένων, η οποία περιελάμβανε έναν πολύ μεγάλο αριθμό συχνοτήτων που χαρακτήριζαν τον φυσιολογικό οργανισμό, αλλά και αυτόν που έπασχε από διάφορες διαταραχές και νοσήματα. Έτσι, συγκρίνοντας τις συχνότητες που εκπέμπονταν από ένα οργανισμό με εκείνες που ήταν χαρακτηριστικές στη φυσιολογική, ή στην παθολογική κατάσταση, κατέστη δυνατόν να μπορεί να προσδιορισθεί εάν ένας οργανισμός βρισκόταν εντός φυσιολογικών ορίων, ή είχε αρχίσει να εκτρέπεται, ή ακόμη και να βρίσκεται σε παθολογική κατάσταση. Τελικώς, η ομάδα αυτή κατασκεύασε ένα σύστημα συσκευών, το οποίο ήταν σε θέση να χρησιμοποιηθεί για την διαγνωστική προσέγγιση ενός νοσήματος, ή μίας λειτουργικής διαταραχής του οργανισμού και εν συνεχεία, μέσω της εφαρμογής ηλεκτρομαγνητικών πεδίων ενός συγκεκριμένου φάσματος συχνοτήτων, να προκαλέσει θετικές μεταβολές στον οργανισμό προς την κατεύθυνση της εξισορρόπησης των διαταραχών, καθώς και της ίασης σε πολλές περιπτώσεις.
Το 2003, μία ομάδα επιστημόνων από το τμήμα φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με επικεφαλής τους καθηγητές Α. Ευαγγέλου και Σ. Καρκαμπούνα, ξεκίνησε μία εκτεταμένη συνεργασία σε επίπεδο έρευνας και εφαρμογών με την ομάδα του Χαβέλα, η οποία απέδωσε πολλά και αξιόλογα αποτελέσματα. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα αυτή πραγματοποίησε έρευνες για τις δυνατότητες των συσκευών της ομάδας Χαβέλα σε χημικές ενώσεις, σε διαλύματα, ή σε ανθρώπινα κύτταρα και πειραματόζωα, καθώς επίσης και στον έλεγχο υγιών, ή και νοσούντων ανθρώπων. Μεταξύ των πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν ήταν και το παρακάτω:
Χρησιμοποιήθηκε μία ομάδα 60 πειραματόζωων, τα οποία χωρίσθηκαν σε δύο ισάριθμες ομάδες και στη συνέχεια χορηγήθηκε στα ζώα ενδοπεριτοναϊκά κάποια φαρμακευτική ουσία, αφού προηγουμένως είχε, ήδη, αναλυθεί και καταγραφεί μία μεγάλη σειρά συχνοτήτων χαρακτηριστικών της ουσίας. Μετά τη χορήγηση της ουσίας έγινε έλεγχος μέσω της συσκευής των συχνοτήτων συντονισμού της εν λόγω ουσίας σε καθένα από τα πειραματόζωα και τα αποτελέσματα καταγράφηκαν σε έναν υπολογιστή, ενώ το όλο πείραμα έγινε με την μέθοδο του διπλού – τυφλού πειράματος. Η επιτυχία του εντοπισμού των ζώων που έλαβαν την ουσία ήταν πάρα πολύ υψηλή και προσέγγιζε τα 29 πειραματόζωα από τα 30, γεγονός που σήμαινε ότι η συσκευή της ομάδας Χαβέλα εμφάνιζε πάρα πολύ μεγάλη αναλυτική δυνατότητα και μάλιστα in vivo και αφού το πείραμα επαναλήφθηκε τρεις φορές αποδείχθηκε ότι η απόδοσή του ήταν πάντα σε υψηλότατο βαθμό. Ακολούθως η συγκεκριμένη διαγνωστική συσκευή εφαρμόσθηκε σε μία σειρά ασθενών με πολύ συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, οι οποίοι ήσαν ήδη αντικειμενικά και εργαστηριακά διαγνωσμένοι και μέσω της συσκευής έγινε λήψη των συχνοτήτων που εκπέμπονταν από τα σώματά τους, οι οποίες και συγκρίθηκαν με τις φυσιολογικές συχνότητες που υπήρχαν ενσωματωμένες στη βάση δεδομένων της συσκευής αυτής. Όταν τα δεδομένα των ασθενών συγκεντρώθηκαν και έγινε σύγκριση με τις συχνότητες που αντιστοιχούσαν στη φυσιολογική λειτουργία των οργάνων, όπως ήταν καταγεγραμμένες στη βάση των δεδομένων του συστήματος, διαπιστώθηκε ότι σε όλες τις περιπτώσεις υπήρχε σαφής διαφορά στις συχνότητες των ασθενών με τις αντίστοιχες των φυσιολογικών ανθρώπων. Οι έλεγχοι κάθε εθελοντή επαναλήφθηκαν τρεις φορές και πάντοτε οι μετρήσεις έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα, ενώ μέσω του ελέγχου των σωματικών συχνοτήτων των εθελοντών βρέθηκαν και τα ίχνη των προβλημάτων, τα οποία αυτοί είχαν αντιμετωπίσει κατά το παρελθόν και τα οποία είχαν θεραπευθεί, γεγονός το οποίο απέδειξε και την μεγάλη διαγνωστική αξία του όλου συστήματος.
Στα πλαίσια της ίδιας έρευνας πραγματοποιήθηκε και ένα πείραμα το οποίο έχει ως εξής: Ελήφθη μία σειρά κυττάρων που προέρχονταν από έναν πολύ επιθετικό και ανθεκτικό κακοήθη όγκο, ο οποίος είχε προκληθεί σε έναν λευκό αρουραίο της φυλής Wistar και 48 ώρες μετά την έκθεση σε ανάστροφα ηλεκτρομαγνητικά πεδία των συχνοτήτων που χαρακτήριζαν τον όγκο, το 98% των κακοήθων κυττάρων είχαν καταστραφεί αφήνοντας άθικτο μόνο το 2% των κυττάρων. Στη συνέχεια, το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε με σκοπό να μελετηθεί το τι ακριβώς συμβαίνει στον μηχανισμό αναπαραγωγής των κυττάρων, με την χρηση της κυτταρομετρίας ροής, που είναι μία πολύ αξιόπιστη μέθοδος για την ανάλυση των κυτταρικών γεγονότων. Μέσω της κυτταρομετρίας ροής, λοιπόν, διαπιστώθηκε ότι ενώ το ποσοστό του αυτόματου κυτταρικού θανάτου στα κύτταρα ελέγχου, δηλαδή των κυττάρων που δεν είχαν εκτεθεί στο πεδίο, ήταν του ύψους του 2%,, αντιθέτως ο αυτόματος κυτταρικός θάνατος (απόπτωση) στα κακοήθη κύτταρα, που είχαν εκτεθεί στις συχνότητες του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, ανερχόταν στο 45%, δηλαδή παρουσίαζε μία αύξηση μεγαλύτερη από 2000%!
Το επόμενο πείραμα που πραγματοποιήθηκε από αυτήν την επιστημονική ομάδα ήταν η δημιουργία κακοήθων όγκων σε αρουραίους Wistar και στη συνέχεια η έκθεσή τους θεραπευτικά σε συγκεκριμένα παλμικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία, προκειμένου να διαπιστωθεί αν τα πειραματόζωα θα μπορούσαν να βελτιωθούν από την ηλεκτρομαγνητική επίδραση και από ποιές συγκεκριμένα συχνότητες που εφαρμόζονταν. Τα αποτελέσματα από αυτό το πείραμα ήταν ως εξής: Το 30% των πειραματόζωων που ήδη είχαν αναπτύξει όγκους μεγέθους 2–2,5 κυβικών εκατοστών, παρουσίασαν αρχικά μια μικρή αύξηση των όγκων, στη συνεχεία σταθεροποίηση και κατόπιν σταδιακή μείωση μέχρι και την εξαφάνισή τους. Σε βάθος χρόνου, η ιστολογική εξέταση απέδειξε ότι δεν υπήρχαν νεοπλασματικοί όγκοι σε κανένα από τα πειραματόζωα και δεν υπήρχαν υπολειμματικά κακοήθη κύτταρα, οπότε υπήρξε πλήρης ίαση. Η πραγματοποίηση πολλών ανάλογων πειραμάτων έδειξε αντίστοιχα αποτελέσματα, τα στοιχεία των οποίων δημοσιεύθηκαν στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Hellenic Journal of Nuclear Medicine (HJNM).
Αξίζει να δούμε παρακάτω τι λέει ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας Α. Ευαγγέλου για το θέμα αυτό σε μία σενέντευξή του: «Η επιστήμη την οποία υπηρετούμε απαιτεί συγκεκριμένες διαδικασίες. Προχωρήσαμε και σε κλινική μελέτη, που μπορούσαμε να την κάνουμε και λόγω της δικής μου ειδικότητας ως Παθολόγου, και την οποία δεν ενδιαφέρονταν να την κάνουν οι κλινικοί γιατροί. Κάποιος έπρεπε να την κάνει για να καταλήξουμε στο κατά πόσον είναι ωφέλιμη η ηλεκτρομαγνητική θεραπεία σε διάφορες παθήσεις. Αφού είδαμε την αποτελεσματικότητα της μεθοδολογίας Χαβέλα σε κύτταρα και ζώα, και αφού πήραμε τη βεβαίωση από τον «Δημόκριτο» ότι αυτή η συσκευή είναι ακίνδυνη, διαλέξαμε ασθενείς με «ανίατες» παθήσεις, οι οποίοι είχαν περάσει από την κλασσική διαδικασία, χωρίς αποτέλεσμα και επομένως δεν ευρίσκοντο πια υπό νοσοκομειακή κάλυψη και θεραπευτική αγωγή, αφού ήταν ασθενείς του λεγομένου «τελικού σταδίου». Έχουμε στείλει 3 δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά για περιστατικά καρκινοπαθών. Αυτό που είδαμε είναι ότι μέσω του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, είχαμε διέγερση μίας σειράς λευκοκυττάρων τους λεγομένους φυσικούς φονείς, (φυσικά φονικά λεμφοκύτταρα) τα οποία είναι εξειδικευμένα να σκοτώνουν καρκινικά κύτταρα στον οργανισμό δια της απλής επαφής, να σκοτώνουν μύκητες, να αποσύρουν ιούς κ.λ.π. Αυτά εμείς τα είδαμε να ενεργοποιούνται μέσω του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου και να ανεβαίνει η κυτταροτοξικότητά τους απέναντι στα καρκινικά κύτταρα, πάνω από 100%! Είδαμε διεγέρσεις 400%, και κάποιες διεγέρσεις πολύ υψηλές! Είδαμε μία διέγερση 6.000%! Και ας σημειωθεί ότι όλες αυτές τις διεγέρσεις τις είδαμε να πραγματοποιούνται σε διάστημα ενός μηνός! Εξ άλλου η έρευνά μας ανέδειξε και ένα άλλο πολύ σοβαρό στοιχείο. Φαίνεται ότι πάρα πολλά φάρμακα, βιομόρια, κλπ όταν είναι ανήμπορος ο οργανισμός και δεν μπορεί να τα παράγει, μπορούμε να τα αντικαταστήσουμε με ωθήσεις ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, οι οποίες είναι διαμορφωμένες σύμφωνα με τα τακτικά φάσματα εκπομπής αυτών των μορίων. Είναι γνωστό, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι όλες οι ουσίες, είτε είναι νεοσυντιθέμενες, είτε είναι βιολογικές φυσικές ουσίες, έχουν ένα φάσμα. Αυτό το φάσμα είναι ηλεκτρομαγνητικού συντονισμού και για κάθε ουσία είναι μοναδικό, είναι το αποτύπωμά της, δηλαδή, το “finger print” της κάθε ουσίας. Εμείς έχουμε διαπιστώσει μέσω βασικής έρευνας, ότι η εκπομπή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος μίας ουσίας έχει την ίδια δράση που έχει η συγκεκριμένη ουσία επάνω σε ένα ζώο ή σε ένα κύτταρο. Στέλνουμε δηλαδή την πληροφορία της ουσίας με άλλη μορφή, δηλαδή με την μορφή του ηλεκτρομαγνητικού της φάσματος και αυτή εκτελείται. Για εμάς αυτό είναι πολύ σοβαρό! Το δεύτερο που είδαμε είναι ότι όταν κάνουμε αυτήν την προσέγγιση θεραπείας και κυρίως σε ζώα, δεν έχουμε την τοξικότητα και τις παρενέργειες που έχουν οι ουσίες σε αδρή μορφή».

 

 

Σχετικές αναφορές:

 

1. Effects of low intensity static electromagnetic radiofrequency fields on leiomyosarcoma and smooth muscle cell lines. Karkabounas S, Havelas K, Kostoula O, Vezyraki P, Avdikos A, Binolis J, Hadziavazis G, Metsios A, Verginadis I, Evangelou A. Hellenic Journal of Nuclear Medicine, 2006; 9(3): 167 - 172.

2. Anticancer effects on leiomyosarcoma – bearing Wistar rats after electromagnetic radiation of resonant radiofrequencies. Avdikos A, Karkabounas S, Metsios A, Kostoula O, Havelas K, Binolis J, Verginadis I, Hadziavazis G, Simos I, Evangelou A. Hellenic Journal of Nuclear Medicine, 2007;10(2): 95 – 101.

3. Cytotoxic effects of an Sn – mercaptonicotinic acid complex on Wistar complex on Wistar rats leiomyosarcoma cells in vitro and simultaneous exposure at low intensity static electromagnetic fields: Evidence of a synergy with static electromagnetic fields. Ioannis Verginadis, Ioannis Zelovitis, Antonios Avdikos, Telemachos Daskalou, Ioannis Toliopoulos, Ioannis Simos, Michalis Ballas, Sotiris Hadzikakou, Konstantinos Havelas, Georgios Hadziavazis, Angelos Evangelou, Konstantinos Charalabopoulos and Spyridon Karkabounas. Biological effects on EMFs. 4th International Workshop, Proceedings, Vol II, 1453 – 1464.

4. Effects of low intensity static electromagnetic fields on leiomyosarcoma cell lines. Spyridon Karkabounas, Ioannis Toliopoulos, Telemachos Daskalou, Konstantinos Havelas, Olga Kostoula, Patra Vezyraki, Antonios Avdikos, Jayne Binolis, George Hadziavazis, Apostolos Metsios, Ioannis Verginadis, Angelos Evangelou. Biological effects on EMFs. 4th International Workshop, Proceedings, Vol II, 1453 – 1464 1465 – 1472.

5. Comparison of the cytotoxic effects of a Sn-Mercaptonicotinic acid complex to the coherent electromagnetic resonant radiofrequency spectra of the same complex on a rat leiomyosarcoma malignant cell line. Angelos M. Evangelou, Ioannis Verginadis, Antonios Avdikos, Ioannis Simos, Konstantinos Havelas, Andreas Zuridakis, Spyridon Karkabounas. Metal Ions in Biology and Medicine : vol. 10, Eds Ph Collery, I Maymard, T. Theoharides, L. Khassanova, T. Collery. John Libbey Eurotext, Paris © 2008, p.929.

6. Synergistic effects of Nerve Growth Factor and Electromagnetic Fields on neural structures of the freshwater shrimp Atyaephyra desmarestii larvae. Chryssa Anastasiadou, Ioannis I. Verginadis, Spyridon Ch. Karkabounas, Ioannis D. Leonardos, Angelos M. Evangelou and Vassiliki P. Kalfakakou. Laboratory of Zoology, Department of Biological Applications and Technology, University of Ioannina, Greece. Laboratory of Physiology, Unit of Environmental Physiology, Faculty of Medicine, University of Ioannina, Greece. 8th Larval Biology Symposium, Lisbon, Portugal, 6-11 July 2008.(An international conference organised by IPIMAR (Instituto Nacional de Recursos Biológicos) with the collaboration of the Faculty of Sciences of the University of Lisbon and CESAM (Centre for Environmental and Marine Studies).

7. Differentiation experimental effects of low intensity static electromagnetic fields (SEMF) on pheochromocytoma cells, type PC12. Karkabounas S, Veltsistas P, Stergiou D, Scarpelis G, Hadjiavazis G, Metsios A, Papadopoulos N, Havelas K, and Evangelou A. International Conference, IMA 2005, 2 – 6, October. P-I-27, Book of Abstracts pp 281.

8. Effects of low intensity static electromagnetic fields (SEMF) on sarcoma cell lines in vitro. Karkabounas S, Veltsistas P, Stergiou D, Binolis J, Hadjiavazis G, Zuridakis A, Metsios A, Papadopoulos N, Havelas K, and Evangelou A. International Conference, IMA 2005, 2-6 October. P-I-26, Book of Abstracts, pp 280.

9. Electromagnetic (EMG) signals of Nerve Growth Factor (NGF) may induce differentiation of rat pheochromocytoma cells PC-12. Karkabounas S, Skarpelis G, Havelas K, Metsios A, Hadjiavazis G, Giotis C, and Evangelou AM. ISOBM 2005 Cancer Research, Tumor Markers, Clinical Oncology. XXXIII Meeting of the International Society for Oncodevelopmental Biology and Medicine, 24 – 28 September 2005, Rhodes, Greece. Book of Abstracts p 87, P-70.

10. Μίμηση αντικαρκινικής δράσης ενός συμπλόκου του κασσιτέρου μέσω ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων συντονισμού. Ιωάννης Βεργινάδης, Ιωάννης Σίμος, Σωτήριος Χατζηκακού, Κωνσταντίνος Χαβέλας, Άγγελος Ευαγγέλου και Σπυρίδων Καρκαμπούνας. Εργαστήριο Φυσιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο Δεικτών Καρκίνου και Στοχευμένης Θεραπείας. Αθήνα, Ελληνική Εταιρεία Δεικτών Καρκίνου και Στοχευμένης Θεραπείας. 27 – 30 Νοεμβρίου 2008, Βιβλίο Πρακτικών, Ρ32, σελ. 73.

11. Επίδραση στατικών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στην πολλαπλασιαστικότητα και την βιωσιμότητα καρκινικών κυττάρων λειομυοσαρκώματος επιμύων Wistar. Καρκαμπούνας Σ, Χαβέλας Κ, Χατζηαβάζης Γ, Μπινόλη Τ, Τολιόπουλος Ι, Δασκάλου Τ, Χαραλαμπόπουλος Κ, Ευαγγέλου Α. Ετήσιο 31ο Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο, 17 – 21 Μαΐου 2005, Χίλτον , Αθήνα, Τόμος Πρακτικών, σελ. 104.

12. Δράσεις στατικών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων λίαν χαμηλών εντάσεων σε καρκινικά κύτταρα λειομυοσαρκώματος επίμυος Wistar. Καρκαμπούνας Σ, Χαβέλας Κ, Χατζηαβάζης Γ, Μπινόλη Τ, Στεφάνου Α, Αυδίκος Α, Θεοδοσοπούλου Ε, Γιώτη Ι, Αποστολίκας Ν, Χαραλαμπόπουλος Κ και Ευαγγέλου Α. 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο Δεικτών Καρκίνου και Στοχευμένης Θεραπείας, 2004, 26 – 28 Νοεμβρίου, Αθήνα, Βιβλίο Περιλήψεων, σελ. 85, Ρ-31.

13. In vitro αντικαρκινική δράση ενός συμπλόκου του κασσιτέρου με μερκαπτονικοτινικό οξύ : συνέργεια δράσης με στατικό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο χαμηλής έντασης. Ιωάννης Βεργινάδης, Ιωάννης Ζελοβίτης, Αντώνιος Αυδίκος, Ιωάννης Σίμος, Μιχαήλ Μπάλας, Σωτήριος Χατζηκακού, Κωνσταντίνος Χαβέλας, Γεώργιος Χατζηαβάζης, Χρύσα Αναστασιάδου, Άγγελος Μ Ευαγγέλου και Σπυρίδων Καρκαμπούνας. 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο Δεικτών Καρκίνου και Στοχευμένης Θεραπείας, Αθήνα, Βιβλίο Περιλήψεων, Νοέμβριος 2006

14. Δράσεις στατικών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων χαμηλής έντασης σε λειομυοσαρκωματικά κύτταρα και καρκινοπαθείς επίμυες Wistar. Σπυρίδων Καρκαμπούνας, Αντώνιος Αυδίκος, Όλγα Κωστούλα, Κωνσταντίνος Χαβέλας, Παναγιώτης Βελτσίστας, Ιωάννης Ζελοβίτης, Ελένη Θεοδοσοπούλου, Απόστολος Μέτσιος και Άγγελος Ευαγγέλου. 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο Δεικτών Καρκίνου και Στοχευμένης Θεραπείας, Αθήνα, Βιβλίο Περιλήψεων, Νοέμβριος, 2006.